SRBIJA- BAŠTA BALKANA

Godina 1908.
SRBIJA- BAŠTA BALKANA
Tako izveštava svoje čitaoce o Srbima u Srbiji i Crnoj Gori autor duge ilustrovane studije Feliks J. Koh na engleskom jeziku u "The National geographic magazine", meseca novembra,Vol. XIX, No. 11
Srbija je, priblizno, velicine Vermonta i Novog Hempsira zajedno ( približno 54.000 km2,), dok je Crna Gora velicine tri Roud Ajlenda (priblizno 13.000 km2)...
OBE ZEMLJE SU NASELJENE SRBIMA, .... U periodu od XII do XIV vijeka kraljevstvo Srba je zauzimalo i Bosnu, Albaniju, Makedoniju, Tesaliju, dio Bugarske i sve grcke otoke osim Atike i Peloponeza. Kad su Turci osvojili zemlju, grupa Srba se povukla u planine sada poznate kao Crna gora...
Srbija ima populaciju od oko 2.600.000, a Crna Gora oko 250.000 stanovnika.
Srbija je poljoprivredni El Dorado...sreo sam najmanje sest zemljoradnika u Kragujevcu kojima je godisnji prihod izmedju 300 i 500 funti. Svake sezone ima dva prinosa sijena, psenice i jecma, dok kukuruz, zob, konoplje i duvan rastu kao korov! Samo uzgajanjem svinja mogu da se zarade milioni, dok bi uzgajanje konja i stoke na veliko bilo isto toliko unosno...Poljoprivrednici u Srbiji su pristojno obučeni, kao engleski farmeri.»

Ispod slike na kojoj su prikazani stariji seljak i seljanka kako se vraćaju sa pijace, stoji poziv tadašnje redakcije čitaocima "Dođite na odmor u Srbiju".
Srbija je prikladno nazvana, tj.prekrstena u "Raj za siromahe", iako tokom naseg puta sa kraja na kraj te zemlje nismo sreli ni jednog jedinog prosjaka, dok je poljoprivrednih radnika bilo skoro isto kao i malih farmera u Engleskoj. Ali Srbi imaju ljepsi naziv za njihovu rodnu zemlju "Basta Balkana", koja je, nesumnjivo, najslikovitija i najplodnija od svih balkanskih zemalja.

Dalje, kako sa ravnih, mocvarnih obala Dunava zalazite u unutrasnjost zemlje, obradive povrsine postaju bogatije a krajoliko sve ljepsi, iako Srbija nije, kao Bosna, zemlja konfora i bezbjednosti. Ovde morate da se borite sa neravnim, ponekad i opasnim terenima, daleko od zeljeznickih sina, dok neki od seoskih puteva nocu nisu potpuno sigurni.
Govoreći u nastavku o junaštvu Srba kroz istoriju, autor putopisa poziva se na jedinstven spomenik u Nišu – Ćele-kulu, sazidanu od lobanja srpskih ratnika predvođenih Stevanom Sinđelićem, koji su po citatu samog autora poginuli braneći svoju zemlju.

Godine 1915. jedan članak se naročito bavi opisivanjem karakternih i nacionalnih osobina ljudi u Bosni i Srbiji. Beograd je za “Nacionalnu geografiju” u prvim godinama doživeo takav uspon da je zaslužio epitet “manjeg, ali urednijeg izdanja Budimpešte”, dok ga neki turisti čak nazivaju “mali Pariz”.
Za žene po gradovima se kaže da su odane svom domu i rade sve kućne poslove za svoju porodicu: “Ali Srpkinje nikada to neće raditi u tuđim kućama, niti ih možete naći da rade u prodavnicama kao pomoćnice. Ženu koju jedne večeri na balu sretnete u otmenoj pariskoj haljini, sutradan ćete moći videti u obavljanju najtežih kućnih poslova. Srpske žene preziru da budu beskorisne. Kada nije zaokupljena domaćinskim poslovima, ona pomaže u polju ili ide na pijacu. U njihovoj zajednici jednu ženu biraju za predsednika ženske strane kuće.
Svi ostali ženski članovi zajednice moraju doći kod nje na raspodelu posla.”
Vise na :